In de 19e eeuw, aan het begin van het elektriciteitstijdperk, haalden de voorstanders van elektriciteitstransmissie in wisselstroom (50/60 Hz) het van de voorstanders van gelijkstroom (0 Hz) (cf. Elektriciteitsnetwerk). Desondanks wordt voor transmissie bij zeer hoge spanning over lange afstanden nog altijd gelijkstroom gebruikt, met name onderzees en om netwerken van verschillende frequenties met elkaar te koppelen (bijvoorbeeld in Japan voor koppeling tussen de netten van 50 Hz in het noorden en 60 Hz in het zuiden).
En de situatie blijft evolueren . De noodzaak voor interconnecties tussen landen om de elektriciteit uitwisseling te verzekeren (bijvoorbeeld de interconnectie Nemo Link® in de Noordzee en de interconnectie ALEGrO), evenals de decentralisatie van de stroomproductiesites (bijvoorbeeld het windmolenpark in de Noordzee), impliceert de ontwikkeling van elektrische verbindingen over lange afstand die efficiënter zijn in gelijkstroom. Daarnaast rijden in België bijvoorbeeld alle treinen (behalve de hogesnelheidstreinen) ook op gelijkstroom.
Opmerking: Meer informatie over de uitdagingen van het transport in gelijkstroom en wisselstroom vind je op de pagina Elektriciteitsnetwerk.